starbuń

Potoczne określenie pewnej sieci lajfstalowych kawiarni, dostępnych w większych miastach. Przed realizacją usługi, obsługa lokalu ma przykazane wchodzić w powierzchowną relację, zadając pytanie o imię osoby zamawiąjącej produkt, co ma służy budowaniu wizerunku przez łechtanie ego płatków śniegu i stanowić dla nich odskocznię od anonimowości jakiej na co dzień zaznają w świecie internetu. Imie następnie ląduje na kubku, z którym mogą dostojnie paradować po mieście, celebrując swój lajfstajl.

Dla sporej grupy bywalców spożywanie napojów z tychże kawiarni stanowi wstęp do bycia częścią elYty i umożliwia im wykorzytanie półpełnego bądź pustego już kubka jako element publicznej autopromocji własnej osoby jako tą, którą stać na przepłacanie za kawę, co zdaje się imponować niektórym.

Kolejnym elementem starbuniowego lajfstajlu jest przesiadywanie z laptopem (wersja dla gadżeciaży, względnie książką (wersja dla intelektualistów) w tych przybytkach, budując tym samym swój wizerunek majętnej bądź intelektualnej osoby, która celebruje swoje prywatne aktywności w miejscu, gdzie z definicji spożywa się jedynie kawę i ciastka. Działanie takie ma podkreślić indywidualizm danej osoby.

Należy nadmienić iż sprzęty pewnej firmy z owocem w logo wiodą prym w autopromocji w ww. lokalach. Sprzęty innych marek bywają powszechnie uznawane za niegodne prezencji w obrębie lokalu.

Podobnież sprawa dotyczy ubioru; klient bądź klientka najlepiej winien wdziać przyodziewek prezentujący dumnie logo jednej z drogich marek odzieżowych, potwierdzająych etos osoby skłonnej do wielookrotnego przepłacania za produkt w relacji do faktycznego kosztu produkcji oraz surowców.

Musisz paradować z tym kubkiem ze starbunia po mieście? Pół Warszafki tak chodzi, to Cię w żaden sposób nie wyróżnia

Z chińskim smartfonem nie masz czego w starbuniu szukać. Jeszcze Cię obsługa wyrzuci za zły wajb