fajnopolak

Człowiek, którego cała osobowość sprowadza się do ostentacyjnie manifestowanej "fajności", w rzeczywistości rozumianej jako poprawność, przesadna tolerancja i uległość wobec status quo.
Fajnopolak nie posiada własnych poglądów, a jedynie przyswaja sobie poglądy otoczenia. W imię tolerancji gotów jest bronić nawet osoby, które są mu wrogie.
Wszystkie działania fajnopolaka podporządkowane są de facto dopasowaniu się do innych i zaskarbieniu sobie akceptacji.

Specyficzne typy fajnpolaków to fajnopolitycy, fajnopolicjanci i fajnoksięża.

- Od czasu przeprowadzki do Warszawy ciężko pracuję nad sobą. Chodzę na koncerty Męskiego Grania, czytam reportaże o biednej Polsce B, a wczoraj na forum Onetu napisałem, że szanuję Terlika, bo się zmienił i nie jest już talibem...
- No brawo, prawdziwy z ciebie fajnopolak!

Polak stwarzający pozory optymisty zaangażowanego w sprawy publiczne, jednak niereprezentujący sobą żadnych konkretnych idei ani poglądów, których realizacją mógłby przysłużyć się dla dobra kraju.

Celem fajnopolaka jest budowanie pozytywnego wizerunku medialnego, czemu służą pokazowe wypowiedzi i akcje społeczne. Ich motywem przewodnim jest fajnizm - postawa polegająca na pomijaniu kontrowersyjnych tematów i wypowiadaniu się w duchu pojednawczym, ale bez realizowania działań, mogących prowadzić do faktycznego pojednania społecznego.

Cechami charakterystycznymi fajnopolaka są: przerost formy nad treścią, niechęć do ludzi ideowych oraz nadużywanie pseudomądrych słów typu "konsensus".

- Może chcesz wziąć udział w naszej najnowszej akcji społecznej? Będziemy stali na mieście z transparentami "refugees welcome" i uśmiechali się do wszystkich napotkanych uchodźców.
- Gościu, daj mi spokój z tym fajnopolackim pierdo**niem.